Jeugdzeveren 2014

Birrekes in de Piste

Birrekoalse jeugd gao los in de piste (!)

Een objectief stukje schrijven over het jeugdzeveren is haast niet mogelijk, want hoe je het ook wendt of keert, je eindigt in superlatieven. De jeugd van dun Birrekoal heeft zondagmiddag in een bomvolle Herd wederom een uiterst gevarieerd programma op de planken gezet. Het thema ‘Birrekes in de Piste’ was iedereen dan ook op het lijf geschreven.

Traditioneel wordt tijdens de jeugdzeverdursmiddagen ook altijd de jeugdslager gekozen. Vandaag (9-2) vond de eerste ronde plaats ten overstaan van een kritische jury, aangevoerd door Prins Hans d’n Derde en Adjudant Peter. Volgende week is de finale en worden de uiteindelijke winnaars bekend gemaakt. De 11jes (Eva en Marjolein), Glitter Girls (Kyra en Lisanne) en de Party Girls (Brechtje en Yara) hebben vandaag letterlijk de toon gezet. Liefst zou je ze allemaal meenemen op tournee door dun Birrekoal. Niemand staat dan ook graag in de schoenen van de jury en we wachten met spanning op wat komen gaat #nextsunday… Wordt dus vervolgd.

Dit jaar was Jazz Action ook weer van de partij. Zij vormen inmiddels een vast onderdeel van het jeugdzeveren en ook dit jaar stond hun show weer als een huis. Tot twee keer toe lieten zij zien dat dansen meer is dan huppelen met de beentjes. En als we het over ‘dansen’ hebben, dan hebben we het uiteraard ook over de jeugdspringdinger. Getooid met een nieuwe haarcoupe vertolkten zij – als vanouds – het volkslied van dun Birrekoal op onnavolgbare wijze in één vloeiende beweging.

Maar ja, wat is het jeugdzeveren zonder zeveraars… En ze waren er dan ook weer in vol ornaat, ervaren rotten in het vak én nieuwe beloftes. Opa Brom (Bas), Roxanne en Sylvana (Tara en Emma), Bas, Eva en Sofie met ‘Pret op Mirroi Mert’ en Lowieke Gelijk (Steff) waren verantwoordelijk voor een spervuur aan lachsalvo’s en veul warme handjes.
Naast leut was er ook sprake van maatschappelijk engagement, want het thema zorg werd in vele hoedanigheden aangeroerd. Dit laat maar weer eens zien dat dun Birrekoalse jeugd een beladen onderwerp tot mooie hapklare brokken weet terug te brengen, zoals blijkt uit de slogan (met een vette knipoog): ‘alles went behalve Vivent’. En wat te denken van het advies dat ouders hun kids beter maar te vriend kunnen houden, want zij kiezen immers later het ‘tehuis’ uit.
Maar uiteraard was er ook aandacht voor andere onderwerpen. Zo werd de uitspraak van de Franse taal eens lekker op de hak genomen. Want zeg nou zelf, waarom zou je ‘Talbot’ anders uitspreken dan ‘kapot’ (of moet het misschien toch kapeau zijn). Ook kreeg de overtreffende trap weer een nieuwe variant in ‘het goedste vak’. Ben je op leeftijd en bezoek je regelmatig een Frans toilet…(?). Kom dan volgende week zeker ook even kijken, want ook hierover wordt nuttige informatie verschaft.
Verrassend waren ook de ‘stand-in’ jeugdspringdinger. Altijd handig, voor als er eens een ongelukje mocht gebeuren. En wat is het jeugdzeveren zonder een betweterje, die in letterlijk alles meent zijn gelijk te moeten halen.

Kortom, teveel om op te noemen en wat ik hier noteer is slechts een fractie van hetgeen op de buhne is gebracht. Bovendien mis ik de sprankelende woorden van aanzegsters Lesley en Merel. Want wat deden zij het goed. Telkens weer wisten zij de artiesten op originele wijze aan te kondigen en bovendien het publiek in goede banen te leiden (chaotische taferelen zijn dan ook uitgebleven). Zogezegd échte leading ladies.

En als je denkt alles te hebben gezien, blijkt dat – na ruim twee uur topentertainment – het venijn in ’t staartje zit. Want tijdens een wervelende slotact wisselden in rap tempo acrobatiek, een hondentemmer, gewichtheffers en cupsong virtuozen elkaar af.

En ja toen, toen kwam er een charmant dametje het toneel oplopen die met een volwassen gevoel voor drama in de richting van een… En hoe dat verder gaat lezen jullie volgende week ;-).

En dan ben je aan het eind van je latijn en weet je gewoon dat een aantal birrekes en birrinnekes niet zijn vermeld… Mmmmm, ach tuurlijk, de jeugdhofkapel aka de blaouwe smaakmakers (rots in de branding en de enige band die slappe klets en een goei muziekske perfect weten te combineren), de jeugdraad aka de ‘stayers’ (de jongens en meiden die met hun ritmische handen de artiesten telkens weer weten op te zwepen) en last but not least #effelekkerjennen Kwik, Kwek, Kwak en Donald aka onze jeugdhoogheden. Jullie hebben deze middag vakkundig becommentarieerd, precies zoals het hoogheden betaamt; met een kwinkslag en een gulle lach.

Om kort te gaan: het was top (!). Hofkapel-kapel-kapel-kapel-kapel enzovoort enzovoort enzovoort.

 

Reacties zijn gesloten.